Geen gaatjes
Met de pop stevig onder haar arm komt Iepie binnen en ze gaat meteen met het speelgoed spelen. Haar moeder gaat zitten: ‘Zo, daar zijn we weer.’ Iepie komt elk jaar voor controle. Een paar dagen na haar geboorte, dat was zeven jaar geleden, hoorde ik een geruis bij het hart. Het geruis klonk ruw en hard. Daarom was ik er vrij zeker van dat het om een gaatje tussen de beide hartkamers ging. Een echografie van het hart bevestigde mijn vermoeden. De ouders van Iepie schrokken natuurlijk erg toen ik het vertelde. Iets met het hart is altijd eng.
Een gaatje tussen de beide hartkamers is de meest voorkomende aangeboren hartafwijking. Het geeft alleen problemen als het gat groot is. Dat belemmert goed drinken en groeien, vooral in de eerste maanden. Als dat gebeurt, is soms een operatie nodig. Gelukkig groeit bij de meeste kinderen het gaatje in de eerste levensjaren dicht. Het geruis verdwijnt dan. Daarom luisteren we daar regelmatig naar.
Iepie had nooit problemen, ze dronk en groeide prima. Vandaag ga ik weer luisteren. Als ik haar vraag hoe het gaat, roept ze hard: ‘Goehoed.’ Moeder is ook tevreden. Iepie kan prima meekomen op school. Ze rent net zo hard als haar vriendinnen. Dan wil ik naar het hart luisteren en vraag: ‘Waar wil je zitten: bij mama op schoot, op de onderzoekbank of op de tafel?’ Om dat laatste moet ze lachen, dat kan toch niet? Ze klimt op de onderzoekbank. Eerst beluister ik de pop. Die werkt goed mee en ik hoor geen gekke dingen. Iepie trekt haar shirt omhoog en ik leg de warm aanvoelende kop van de kinderstethoscoop op haar borstkas. Ik luister aandachtig en hoor de harttonen helder en duidelijk. Het geruis hoor ik niet. Ik leg de stethoscoop op verschillende plekken van de borstkas en hoe goed ik ook luister: geen geruis.
‘Het gaatje is dichtgegroeid,’ zeg ik, ‘ik hoor geen geruis meer.’ ‘Ooh wat fijn’, zegt moeder en ze knuffelt Iepie. Het hart van Iepie is gezond. Ik hoef het niet meer te controleren. We nemen afscheid. Als ze weglopen, hoor ik Iepie tegen moeder zeggen: ‘Net als bij de tandarts, hè mam, pop en ik hebben geen gaatjes.’
Tjalling de Vries (algemeen kinderarts in het MCL)
Hoe let is it eins?
It liket miskien ûnfoarstelber, mar hieltyd mear skoalbern yn it fuortset ûnderwiis kinne de wizers fan in analoge klok net mear goed lêze. Guon bern komme dêrtroch sels te let yn ’e klasse, om’t harren tillefoan, mei de digitale tiid, yn it klúske leit.
Help, in traktaasje!
Ast as skoalle of as âlder wurkje wolst oan de sûnens fan de bern, wat dochst dan mei al dy traktaasjes dy’t jierliks foarbykomme op skoalle? Chips, muffins, soeskes, koeken, sûkelarje en sa no en dan in stikje komkommer of woarst. Fan alles komt foarby. It falt as âlder ek net altyd ta om wat sûns én lekkers te betinken. En dêrneist moat it der hjoed-de-dei ek altyd mar moai útsjen. Hoe giet dat eins by jim op skoalle? Wy fregen it oan jim fia ús socials.
5 Belangrijke Tips voor Brandveiligheid in de Babykamer
Als ouder wil je natuurlijk het beste voor je kindje, en dat omvat ook een veilige omgeving. Brandveiligheid is een belangrijk aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien. Maar hoe maak je de babykamer dan zo brandveilig mogelijk? Marlies de Boer-Boomsma, zelf moeder en werkzaam als medewerker bij het team Brandveilig Leven bij Brandweer Fryslân geeft je vijf belangrijke tips voor brandveiligheid in je babykamer.
Babygedrach by boarstfieding
Troch boarstfieding te jaan folgest it ynstinkt fan dyn berntsje. Ek it liif fan de mem docht automatysk it goede. Dochs wol it soms net of is it gewoan handich om mear te witten. Laktaasjekundige Marije Bosma fertelt oer normaal babygedrach by boarstfieding. ‘Troch sinjalen te herkennen kinst dyn berntsje better helpe.’
