Natalie kreeg een kind op haar negentiende

Negentien was ik, toen Luke werd geboren’, vertelt Natalie. ‘Mijn zwangerschap kwam als een verrassing. Ik raakte niet in paniek, maar het was wel even slikken.

Ik woonde samen, werkte en leerde. Mijn vriend had een fulltime baan. En we hadden een huis. Praktisch gezien was er plaats voor een kind, maar het voelde onwerkelijk. Pas toen de baby in de wieg lag, beseften we dat het zorgeloze leven voorbij was.

Zodra je een kind krijgt, ben je altijd verantwoordelijk voor het welzijn van iemand anders. Dat blijft. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen, is het gezegde. Zo ervaar ik het ook.

Maar je krijgt er natuurlijk veel voor terug.

We waren erg blij met Luke en keken uit naar een volgend kindje. Dat werd Sanne. Zij werd te vroeg geboren. Kort daarna bleek ik in verwachting van een tweeling. Sarah en Tim kwamen ook vroeg. Zo kreeg ik drie kinderen in tien maanden! Daardoor kan ik nu zoveel tegelijk doen, zeg ik weleens …

Het was een zware tijd. Veel alleen thuis met de kleintjes. Ik woonde toen in Apeldoorn. Daar heb je minder sociale controle dan in een dorp, maar je vereenzaamt er gemakkelijker. Gelukkig sprong mijn moeder bij en kreeg ik voor de verzorging van onze drie baby’s hulp van Home Start. Dat is een organisatie met ervaren vrijwilligers die gezinnen bijstaan.

‘Pas toen de baby in de wieg lag, beseften we dat het zorgeloze leven voorbij was.’

Als jonge moeder was ik overmoedig, maar ik had ook het gevoel dat ik me moest bewijzen. Zo vond ik het belangrijk dat mijn kinderen er altijd netjes uitzagen.

Dat kan me nu minder schelen. Ik ben wel bezorgd geworden. Misschien wel overbezorgd. Dat komt waarschijnlijk doordat onze Jip erg ziek is. De angst die ik om hem heb, is onder mijn huid gaan zitten. Daardoor kan ik de oudere kinderen ook moeilijk loslaten. Ik ben vaak bang dat er iets met ze gebeurt.

Toen ik in 2019 met Ymte Jan trouwde, had ik vijf kinderen. Daarna hebben we samen Ninthe gekregen, op mijn zevenendertigste. Ik ervaar zes kinderen als rijkdom. De jongvolwassenen zijn gezellig, ontwikkelen hun eigen mening. Tegelijkertijd zijn er nog twee kleintjes, die ik ’s avonds lekker voor kan lezen.

Het is wel zoeken naar balans. Ik verlang soms naar een rustiger leven met minder zorgen. Het lijkt me bijvoorbeeld heerlijk om samen met Ymte Jan leuke dingen te doen. Hij is boer en met zijn tweeën zijn we altijd aan het werk.

Dankzij hem, mijn beide grote dochters en een team van verpleegkundigen die zich om Jip bekommeren, ben ik niet aan huis gekluisterd. Ik ga graag uit met vriendinnen en ben een actief vrijwilligster in het dorpsleven van Tersoal. Verder zit ik in de politiek en daardoor in de Provinciale Staten.

Bovendien word ik binnenkort oma! Dat lijkt me geweldig, maar ik ben blijkbaar nog niet aan het idee gewend, want toen ik de oproep voor dit interview zag, dacht ik aan mijn moeder.

“Kijk naar jezelf!” riep zij, “jij wordt toch ook oma op je drieënveertigste!”’

Tekst: Janna van der Meer
Foto: Hippe Kiek Fotografie

De bernekeamer fan Jula

Jula (4) hat sûnt in pear jier in echte fammekeamer. Rôs, okergiel, hout en reid foarmje in harmonieus gehiel. In keammerke om ta rêst te kommen, seit mem Janneke Roorda, dy’t it hearlik fynt om neist har wurk kreatyf dwaande te wêzen.

Lês mear

Ken jij de 20-20-2 regel?

Wist je dat 1 op de 5 peuters al meer dan drie uur achter een scherm zit? Het is natuurlijk ook wel een heerlijk gemakkelijke oppas, zo’n schermpje. Maar toch zouden we ermee moeten oppassen. Al zou het alleen maar zijn omdat een kind bijziend kan worden doordat het te lang naar een smartphone of tablet staart.

Lês mear

Schatje op school, thuis een vurig draakje

Het ene moment is er geen vuiltje aan de lucht. Je kind speelt heerlijk buiten en geniet van zijn ijsje. Opeens slaat de stemming radicaal om en krijgt hij een gigantische woede-uitbarsting. Het feest is compleet als je als gefrustreerde ouder ook nog eens je geduld verliest.

Lês mear