Grutte bak
Op it spesjaal basisûnderwiis binne wy in soad dwaande mei gedrach. Hoe geane je meielkoar om? Wy wurkje mei de Kanjertraining, in metoade foar fertrouwen, feilichheid, frede en wjersidich respekt. In diel dêrfan is ús time-out proseduere. Wannear’t dat noadich is, dan korrizjearret de learaar earst it gedrach en jout oan hokker gedrach winsklik is.
Wurde de regels hieltyd wer brutsen, dan folget der in eksterne time-out. De learling wurdt nei de time-out funksjonaris stjoerd, dy’t dêr in aparte romte foar hat. Dat bart fuortendaliks, sa gau as der skolden, slein of skopt wurdt. Somtiden wurdt it sjoen as in ‘strafkeammerke’, mar sa sjogge wy it net. It jout bern faak romte om nei te tinken oer harren gedrach en te praten mei de meiwurker dy’t dêr sit. Dêrneist kinne bern rêstich wurde en ôfkuolje, bygelyks yn in konflikt. Se sitte dêr tsien minuten en as it oplost is, geane se werom nei de klasse. Konsekwinsje is wol dat se dy tiid ynhelje moatte. Faak nei skoaltiid, en dat witte de bern.
Dizze kear wie it Jort dy’t tiid ynhelje moast. It is de bedoeling dat ien fan de âlders harren bern wer ophellet en Jort hie al oanjûn: ‘Myn mem moat wurkje, dus dy kin my net ophelje.’ Mei oare wurden: dan kin ik de tiid net ynhelje en kin ik moai mei de taksy werom. No ha wy dy ‘om derút te wrotten smoes’ wol faker by de ein hân en dêrom ha wy de ôfspraak dat in kollega dy’t yn ’e buert wennet, de oanbelangjende learling thúsbringt. Dizze kear lei it op myn rûte.
Jort wie aardich ûnder de yndruk dat hy troch ‘de teamleider’ thúsbrocht wurde soe en fûn it net sa slim mear om neibliuwe te moatten. Jort hat altiten in soad praatsjes en somtiden binne je slop fan it laitsjen, mar ja, it is ek net de bedoeling dat it in ‘plezierritsje’ wurdt, dus ik hold it gesicht strak yn ’e ploai doe’t we nei de auto rûnen. Dêr oankommen, stoppe Jort en sei: ‘Goh, ik tocht dat jo teamleider wiene!!??’ ‘Euhh ja, dat kloppet’, sei ik (noch neat fermoedzjend). Teloarsteld en ek wat ferwitend seit Jort: ‘Nou, dit falt my ôf, ik tocht dat ik yn in grutte bak stappe soe!’
Doe’t ik nei syn gesicht en myn Citroen C1 seach, koe ik myn gesicht net mear yn ’e ploai hâlde…
Johannes Haanstra
Johannes Haanstra is dosint en teamlieder spesjaal ûnderwiis, fierljepkommentator en heit fan Brend (12), Alant (10) en Mered (8).
Altyd berikber
Je ûntkomme der net mear oan: aktyf bliuwe op de mobile telefoan. Alle ynformaasje giet fia dat ding en alles wurdt besprutsen en ôfpraat fia alderhande groepsapps. Wat in prikkels krije je kontinu binnen.
Grutte bak
Op it spesjaal basisûnderwiis binne wy in soad dwaande mei gedrach. Hoe geane je meielkoar om? Wy wurkje mei de Kanjertraining, in metoade foar fertrouwen, feilichheid, frede en wjersidich respekt. In diel dêrfan is ús time-out proseduere. Wannear’t dat noadich is, dan korrizjearret de learaar earst it gedrach en jout oan hokker gedrach winsklik is.
Hoe wordt je kind zielsgelukkig?
