Het is nog maar 7 jaar geleden. Tegelijk met de geboorte van onze oudste dochter kreeg ik voor het eerst een iPhone. Een 4S. Van mijn werk. In principe ook alleen bedoeld voor mijn werk. Maar sinds de komst van de iPhone loopt werk en privé steeds meer door elkaar.
De ‘redding’
Eerlijk gezegd was de iPhone voor mij de ‘redding’ tijdens mijn verlof. Hoe lief ik mijn eigen baby ook vond, de dagen waren soms best lang, saai en eentonig. En dan is het best leuk om via de iPhone contact te hebben met de buitenwereld. Even appen met collega’s, nieuws volgen via nu.nl of kijken wat vrienden meemaken via social media. En tussendoor uiteraard heel veel foto’s en filmpjes maken van onze dochter en doorsturen naar mijn man. Nog zo’n voordeel van de iPhone.
Handig middel
De iPhone bleek ook een handig hulpmiddel te zijn voor het verschonen van de pamper. Er kwam namelijk een moment dat die schattige baby niet meer netjes stil bleef liggen op de commode. Razendsnel draaide ze van haar rug op haar handen en voeten. Ik zal de details besparen, maar een feit is dat de tekenfilmpjes op mijn telefoon uitkomst boden. Ik vraag me nu nog af hoe ze dat vroeger hadden met verschonen, toen je nog geen telefoon als afleiding kon gebruiken.
Zoethouder
Hoe ouder de kinderen werden, hoe vaker ik de schermpjes als zoethouder gebruikte. ‘Even’ iets voor mijn werk doen, in het huishouden of tijdens het koken. En ik was niet de enige. ,,Die kinderfilmpjes zijn écht mooi voor kinderen’’, zei een vriendin enthousiast tegen mij. ,,Én ook voor de ouders’’, lachten we dan.
Schermtijd
Tuurlijk weet ik dat het niet goed is om de iPhone of tv als ‘oppas’ te gebruiken. En ik probeerde me ook wel aan de richtlijnen voor schermtijd te houden om te voorkomen dat ze niet meer met de duplo, poppen of buiten willen spelen. Maar soms is het wel heel handig. En – misschien geen goed excuus – ik ben ook maar een mens.
Goede voorbeeld
Deze vakantie wilde ik het anders. En dat begint met het geven van het goede voorbeeld. Ik liet mijn telefoon thuis. Voor de kinderen namen we de iPad alleen mee voor noodgevallen, bijvoorbeeld tijdens de lange reis. De beste beslissing ooit. Voor mezelf was het heerlijk om even geen druk te voelen om berichten te beantwoorden en de kinderen vermaakten zich zonder bewegende beelden als nooit tevoren. Dan merk je hoe creatief kinderen zijn als ze écht spelen. Met een bal, zand, water, tenten, ze bedenken spelletjes en maken zelf een restaurant.
Een leven zonder iPhone
Ik geniet van de kinderen, van de manier waarop ze spelen, zonder dat ik ondertussen op mijn eigen telefoon kijk naar andermans vakantiefoto’s op Instagram (zoals ik normaalgesproken vast allang zou hebben gedaan). Zo ziet een leven zonder iPhone met kinderen er dus uit. Ik heb de kinderen én de iPhone nu ruim 7 jaar bedenk ik me terwijl ik mijn bestelling (ranja met soepstengels) krijg opgediend van mijn jongste dochter in hun restaurant ‘De Zeemeermin’. De kinderen zou ik voor geen goud meer willen missen. Maar die iPhone…