Jantina is getrouwd en moeder van twee zoons. In haar praktijk Memmesoarch helpt ze moeders herstellen wanneer ze last blijven houden wat ze meemaakten in de periode rond de geboorte van hun baby. Alle moeders krijgen dezelfde gefingeerde naam; Eva, wat ‘moeder’ betekent. Echte verhalen uit haar praktijk, om het taboe op geboortetrauma te doorbreken en moeders (h)erkenning te geven.
Bevallen volgens het boekje, MAAR…..
Eva is zwanger van haar tweede kindje als ze mij op aanraden van een vriendin belt. “Ik bel je omdat ik zo bang ben dat ik me straks weer net zo voel als toen.”
Flashback naar twee jaar eerder: Eva bevalt prachtig ‘volgens het boekje’ van haar eerste zoon. Niks aan de hand, zo lijkt het. “lekker genieten” zegt haar omgeving. Maar de bevalling overviel haar en het wennen aan haar moederschap, valt Eva zwaar. Het vrolijke kraambezoek is vol verwachting van een gelukkige moeder op een dikke, roze wolk en Eva durft daardoor niet te vertellen dat die wolk eigenlijk heel grijs is. “Eigenlijk dacht ik vooral: wat zeur ik nou? Ik heb toch een prima bevalling gehad? Oké, ik wist niet wat me overkwam en de eerste tijd was heel eenzaam, maar er is niets raars gebeurd.”
Terug naar nu. Zodra Eva denkt aan haar bevalling en de kraamtijd, vliegt het haar aan en is ze ontzettend bang voor herhaling. Tegelijkertijd is er schaamte om hulp te vragen, want de gedachte dat haar gevoel onterecht is omdat andere vrouwen veel erger hebben meegemaakt, is hardnekkig.
Ja, er zijn vrouwen die, als je rekent in ingrepen en complicaties, erger hebben meegemaakt. Toch betekent dat niet dat Eva geen recht heeft om haar gevoelens en angsten serieus te nemen. Vergelijk het met een brand: als bij mij op het aanrecht een theedoek vlam vat omdat hij te dicht bij het fornuis ligt, doof ik het vuur om erger te voorkomen. Het zou gek zijn als ik dacht: ‘ach laat maar gaan, de schuur van de buurvrouw is vorig jaar volledig afgebrand. Zij had het veel erger, dus waarom zou ik er wat aan doen? Ik mag niet klagen.’ Buurvrouw op haar beurt dacht ten tijde van haar brand: ‘ach ik hoef geen hulp in te schakelen. Het huis van mijn tante is afgebrand, dát is pas erg.’
Ik zeg tegen Eva dat we aan de slag gaan om het brandje in haar hoofd te blussen. We gaan voorkomen dat het almaar groter wordt en er voor zorgt dat haar tweede bevalling en kraamtijd ook vlam vatten.
In de voorbereiding op de aankomende bevalling vraag ik hoe Eva alles het liefste zou doen. Van daaruit onderzoeken we de behoefte achter de wens en versterken we haar veerkracht, zodat ze zich op het moment suprême durft uit te spreken.
Met effect: Eva kijkt heel positief terug op haar tweede. Het tegenovergestelde van wat ze graag wilde gebeurde, maar ze voelde zich gehoord en gezien. Ze durfde zich te uiten en kreeg van de mensen om haar heen precies wat ze nodig had.
Jantina is getrouwd en moeder van twee zoons. In haar praktijk MemmeSoarch helpt ze moeders herstellen wanneer ze last blijven houden van wat ze meemaakten in de periode rond de geboorte van hun baby. Alle moeders krijgen dezelfde gefingeerde naam: Eva, wat ‘moeder’ betekent. Echte verhalen uit haar praktijk, om het taboe op geboortetrauma te doorbreken en moeders (h)erkenning te geven.