Zoek op inhoud

Filter op:

Oan ‘e kant fan ’t stille wetter
bloeit in lytse blauwe blom.
Noait fynt er syn plakje better,
want it is dêr stil en rom.
Moedich tilt er ’t teare kopke
moarns út ‘e ûnderwâl omheech.
En lûkt it sintsje nei it Westen,
bûcht er stadich wer omleech.
Sa yn ‘e ûnderwâl beskûle,
is der nimmen dy’t him let.
Dochs wit eltsenien syn namme
en dy is: FERJIT MY NET!

W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes”, Ljouwert 1962)

Wês jimmer fleurich, wol te moed.
Want, o, dat docht it hert sa goed.
In golle laits, in fleurich sin,
is it beste wat ik dy winskje kin.

Wês in fikse golle faam,
dy’t ek yn bange oeren,
blierhertich troch in appel byt,
al is ’t dan ek in soeren.

Wat ha ik in wille,
no’t ik in ferske
yn dit boekje skriuwe mei.
In printsje ha ik krigen,
it ferske lient.
Alles is fan herte miend.
Myn heilwinsk ta beslút,
libje lang en lokkich.
No is myn ferske út.

Twa warbere hannen,
in holle klear,
twa heldere eagen,
in herte tear,
in bulte sinne,
in bytsje skaad,
dat winskje ik dy ta
op dyn libbenspaad.

Troch W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes” Ljouwert, 1962)

Safolle blommen simmers blierje
Safolle snie min winters sjocht.
Safolle fisken as er tierje
yn `t wiet en fûgels yn è loft.
Safolle wiere nocht en wille
moast do hjir yn dit libben ha.
En dat dyn skouders flink dat tille
winskje ik dy yn dit ferske ta.

In ferske út in Poezyalbum fan
6 Juli 1947, in album ynbûn
yn oarlochspapier.

In blomke en in tûkje
plak ik yn dyn boekje
en winskje derby:
Libje lokkich en blij!

Troch E.S. de Jong
(Ut: “Foar fleurige famkes” Wolvegea 1964)

Ik winskje dy in libben,
in libben fol en ryk.
Libje lokkich en tefreden
dan giet it fest net bryk.
En giet it soms net foar de wyn
betink nei rein komt sinneskyn.

Ik winskje dy in fleurich sin
dyn hiele libben lang
dat makket alles licht
en dat is fan belang.
Al falt it libben soms wat swier,
en is it faak in toer,
in famke fleurich, gol en blier
mei eltsenien wol oer.

Giet it op ús draaiend wrâldsje
altyd wol net foar de wyn.
Dochs ik winskje dy it bêste
dat der yn dyn takomst rêste.
folle fleur en sinneskyn!

Fris en fleurich,
nea net treurich,
winskj’ ik op dyn libbenspaad
in soad sinne
om dy hinne,
folle lok en neat gjin skaad.

Troch Marijke Haaima-Hoekstra
(Ut: “Ta in oantinken fan” Ljouwert, 1981)

Folle lok en folle leafde
winskje ik dy hjirby ta!

Wol it goed altyd stypje,
soest dat kinne? Ik tink fan ja!

Rjocht en slocht en frank en frij
dat bern, winskje ‘k graach foar dy.